Trans vrouw Alejandra is gevlucht uit Mexico en kwam via de VS in Nederland terecht. Vanaf die tijd is ze zich in gaan zetten voor de queer community en heeft ze veel voor elkaar gekregen. Zo heeft ze er mede voor gezorgd dat trans vluchtelingen die nog in procedure zitten, de beschikking krijgen over hormonen.
Bekijk hier de video of lees haar verhaal.
Stel jezelf even voor…
Mijn naam is Alejandra. Ik ben een transgender vrouw uit Mexico die sinds 2015 in Nederland woont. Ik ben een schrijver, volksactivist en trotse oprichter van Papaya Kuir, een collectief voor Latinx migranten en vluchtelingen met een queer identiteit die in Nederland wonen.
Wat betekent Pride voor jou?
Pride betekent voor mij een viering van het leven, een viering van mijn uniekheid. Een moment om te staan en echt trots te zijn op wie ik ben en de gemeenschappen waar ik deel van uitmaak. Ik ben opgegroeid in een zeer katholieke, zeer conservatieve regio van Mexico waar alles wat afwijkt van cis of hetero zijn als verkeerd wordt beschouwd. Voor lange tijd geloofde ik dat er iets mis met me was. Iets dat verborgen moest worden gehouden of waarvoor ik me moest schamen.
Wat zou je tegen die jongere zelf willen zeggen?
Als ik de kans had om mijn jongere zelf te ontmoeten, zou ik haar, mij, vertellen dat ik het waard ben zoals ik ben. Dat ik geliefd zal worden, dat ik vele avonturen zal beleven. En dat ik het verdien om geliefd te worden zoals ik ben. En dat negatieve dingen of momenten die op mijn pad komen, voorbij zullen gaan. En dat ik uiteindelijk gelukkig zal zijn.
Waar begon jouw activisme?
Mijn activisme begon eigenlijk hier in Nederland, niet in Mexico. Ook niet in de VS waar ik eerder woonde. En het begon uit noodzaak. Toen ik voor het eerst naar Nederland kwam en in de AZC’s woonde, ontdekte ik dat transgender vluchtelingen geen toegang konden krijgen tot hormonen tijdens de asielprocedure. Samen met mijn dierbare vriendin Willemijn van Kempen, vriendin en mentor, en TNN en COC hebben we een manier gevonden om de overheid ervan te overtuigen dat trans vluchtelingen toegang zouden moeten krijgen tot hormonen tijdens de asielprocedure. Dit was een grote stap, want daarvoor was dat niet mogelijk. Dus mijn activisme is ontstaan, of begon uit de behoefte om dingen te verbeteren, om dingen te regelen. Om dingen te laten ontstaan waar ze voorheen niet bestonden.
Waar voel je je het meest thuis?
Vooral wanneer ik bij mijn vriendinnen ben, bij andere trans vrouwen. Omdat wanneer we samen zijn, we niet hoeven te voldoen aan de verwachtingen van een cis-samenleving. We kunnen lachen, we kunnen schreeuwen, we kunnen grappen maken, we kunnen ons kleden zoals we willen. En wanneer we in het T-Huis zijn, het transhuis in Amsterdam, koken we samen. Dus wanneer we samen eten en dan grapjes maken over elkaar en commentaar geven op nagels of make-up. Dingen die erg oppervlakkig kunnen lijken, maar die ons op een bepaalde manier verenigen en ons echt thuis laten voelen. Dus ik denk dat dat is wanneer en waar ik me het meest thuis voel.
Waarom is Pride belangrijk?
Ik denk dat Pride belangrijk is omdat het een manier is om aan anderen, maar ook aan de nieuwe generaties te laten zien dat ze niet alleen zijn. Ik denk dat als ik klein was geweest, als ik andere queer mensen had kunnen ontmoeten en had geweten dat ik niet de enige was, het een geweldig voorbeeld van leven en vreugde voor me zou zijn geweest.
Ik kwam naar Nederland als vluchteling. En ik kwam omdat ik het leven wilde ervaren zonder de beperkingen van een macho-samenleving. Dus ook als vluchteling is Pride belangrijk, want dan is het het moment dat ik me kan verbinden met andere mensen met vergelijkbare verhalen.
En voor de queer gemeenschap?
Ik denk dat de grootste behoefte in deze gemeenschap begrip is, mededogen, solidariteit. Elk van ons, of elke van onze gemeenschappen, vecht diens eigen gevechten. Maar ik denk dat het goed zou zijn als we elkaar beter begrijpen en vechten voor de oorzaken van anderen, omdat dat uiteindelijk ook onszelf helpen.
Waarom is Pride The Hague belangrijk?
Ik denk dat Pride The Hague belangrijk is. Ten eerste, omdat ik zie dat deze grote stad een viering nodig heeft voor iedereen in het queer spectrum. Een viering die verschillende mensen, verschillende organisaties verenigt. Een viering die aan de buitenwereld van cis hetero mensen laat zien dat we bestaan en dat we blij zijn hier te zijn en het beste van het leven maken. Persoonlijk vind ik dit belangrijk, omdat ik net naar Den Haag ben verhuisd is het voor mij een manier om contact te maken met vrienden en om nieuwe vrienden te maken en nieuwe mensen te ontmoeten. Dus in het grotere geheel is het nodig omdat representatie ertoe doet. Persoonlijk denk ik dat het voor mij belangrijk is omdat ik zo verbonden kan blijven met mijn gemeenschap.
Waarom zouden mensen mee moeten doen aan Pride The Hague?
Ik denk dat dit een zeer goede gelegenheid is om vrienden te ontmoeten, nieuwe vrienden te maken. Een heel goede kans om in een veilige ruimte en in een veilige omgeving te zijn. En dit is ook onze kans om de rest van de stad te laten zien dat we samen komen. En om ons te zien lachen en blij te zijn en te schreeuwen en plezier te hebben en van het leven te genieten. Ik denk dat Pride zowel een protest kan zijn als een feest. Ik denk dat deze Pride-editie in Den Haag de perfecte gelegenheid zal zijn om aan de mensen in de regering, die in Den Haag zit, te laten zien dat we hier zijn, en dat we elk vooroordeel zullen weerstaan. Maar ook om hen te laten zien dat we terwijl we vechten voor onze rechten, dat we van het leven genieten en dat we genieten van liefhebben, samenzijn, samenkomen en deel uitmaken van een gemeenschap met onze gekozen familie, en samen verhalen delen.
Informatie over T-Huis Amsterdam vind je hier.
Informatie over Papaya Kuir vind je hier.
En Alejandra heeft ook een boek geschreven ‘De waarheid zal mij bevrijden’, dat je hier kunt bestellen.
In het kader van Pride The Hague 2024 worden verhalen gedeeld van mensen uit de queer gemeenschap van Den Haag.
Wil je zelf ook jouw verhaal delen, klik hier voor meer informatie.